Ayers Rock, Cairns again en Surfers Paradise!

Hallo allemaal!

Alweer ons laatste verslag! De tijd is veel te snel gegaan en zelfs Snow gaat ergens de komende dagen huilen. Maar eerst hebben we nog echt 10 pagina's aan leuke verhalen. We hebben zo belachelijk veel gedaan de afgelopen week. Zoveel dat Nath's vader het ouder-mishandeling vond... Dus ga er lekker voor zitten, wij gaan beginnen:

Na een hele dag lekker NIETS doen in Cairns, wekkertje om 3.30 voor onze vlucht naar Ayers Rock (de rots, dat rode gesteente, je kent t wel). Al tijdens de landing kregen we een kleine glimp (geblokkeerd door de dikke Aussie naast ons) te zien. Toen we het vliegtuig uitstapte kwam de hitte ons meteen aanwaaien. 42 graden overdag is niet iets wat je in de koude kleren gaat zitten...
Na dat wij het mini-dorp/ resort hadden bewandeld, kwam Nath's vader aan! Wat een leuk weerzien. Maar ook gek om iemand bekends uit Nederland te zien. Hij begon meteen over vliegennetjes, een soort hoofddoek van gaas tegen de vliegen. Een soort hor om je hoofd. Mooi niet dat wij die gingen dragen! Dan zie je er namelijk niet uit op foto's!
's Middags begonnen we aan de eerste tour. Walk naar de Valley of the Winds: wat zijn naam echt aandeed, hier kon je de wind horen loeien en de bomen horen ruisen. En de vliegen horen zoemen. Wat waren dat er veel!! We hadden een netje extra, dus was een fight voor het netje, maar we hebben elkaar heel gehouden. (de vliegen ons niet...)
We moesten ook een liter water pp meesjouwen. Het is daar zo warm dat je echt een liter water per uur drinkt en niet hoeft te plassen en nog steeds dorst hebt!!
Na een tweede walk (die Nath's vader met ongeveer de hele bus had afgepist) was het tijd voor de allermooiste zonsondergang. De Olga's (Kata Tjuta) lichtten rood op in het licht van de ondergaande zon. Met een lekker glaasje bubbels en wat hapjes (ging nogal lastig met zo een netje om je hoofd, ideaal als je op dieet bent, maar wij moesten onze backpackkilo's eraan eten) hebben we genoten van dit spektakel. 's Avonds eindelijk een kangaroe burger gegeten! (nee is niet zielig, ze hebben een overvloed aan die beesten) En toen als de bliksem naar bed aangezien de wekker stond voor 3.30.
Met kussen en al de bus ingegaan, op naar Kings Canyon wat 400km verderop ligt. (Heerlijk geslapen in de bus overigens. En een mooie zonsopgang gezien). We waren aan het twijfelen tussen een makkelijke walk van 2 km met maar een liter water of eentje van 3 uur van 6km waarbij je dus ook 3 liter water mee moest sjouwen. Deze twijfel was van korte duur nadat we het aanbod kregen van een helicopter vlucht als we de korte wandeling zouden doen. De korte wandeling was over de rivierbedding van de canyon, met hele leuke verhalen en zelfs een water fossiel! Voordat we aan de walk begonnen, moesten we toch de nodige wc-pauze houden. Helaas kwamen er twee kikkers onder de bril vandaan als je doorspoelde en bijen uit de kraan als je je handen wilde wassen. (echte wildernis)
Daarna kwam letterlijk en figuurlijk het HOOGTEPUNT! De helicoptervlucht. Echt onbeschrijfelijk hoe vet dat was. Zo een mooi uitzicht over de woestijn, de canyon en het gesteente. Echt niet uit te leggen. We konden zelfs de Uluru en de Kata Tjuta zien die 350 km verderop lagen. Echt een hele bijzondere ervaring!!!
Bij de lunch was het tijd voor een andere burger. Dit keer een kameel (eig lekkerder dan die kangaroe!)
Op weg naar huis nog even gestopt bij een salt lake (lijkt alsof er water ligt) en een cattle station.
’s Avonds weer een ander dier mogen proberen: de Emu (helaas was deze niet te vreten…) Maar we worden wel experts op gebied van vlees!
En de volgende ochtend was het weer een feest, uitslapen tot wel 4.45! Met een bus naar de onderkant van de Uluru (dat is DE ROTS) om daar een mooie zonsopgang te zien. Helaas was het bewolkt waardoor we de rode gloed niet hebben kunnen bewonderen. En staan op al onze foto's andere mensen (drukte van jewelste). Eenmaal weer in de bus zijn we ronde de onderkant van de Uluru gereden. Je kan hem ook beklimmen maar dat is heiligschennis van de Aboriginals. Halverwege mochten we ook geen foto's meer maken, dat waren heilige plaatsen. Driekwart rond zijn we gestopt om te wandelen naar de Matatjuta Waterhole. Dit is een klein meertje onderaan de rots. Door alle beklimmers is het water helaas zo vervuild dat mensen en dieren het niet meer kunnen drinken!
We hebben hier ook leuke legendes gehoord en rotstekeningen mogen bewonderen.
's Middags was het tijd voor de volgende bestemming. Met het vliegtuig weer terug naar Cairns (veel benauwder waardoor het ook warmer leek).
Omdat Nath's vader aan de oudermishandeling onderdoor was gegaan zijn we de volgende dag maar met zn tweeën naar de Atherton Tablelands vertrokken. We hadden een super leuke tourguide, hij bleef maar leuke verhalen vertellen en gaat er zelfs een boek over schrijven (In Oz with Loz: tales of a tourgide).
Na een uur de bergen in rijden over een kronkelweg (Snow zag alweer bijna groen) kwamen we aan op de Tablelands. Overal weilanden met heuvels, stukken rainforest en KOEIEN! (almost like home, behalve de heuvels). We zijn naar een een grote Fig Tree, enorme andere bomen, en een crater lake (waar geen water in of uitstroomt) geweest. Bij de crater lake kon je van een boom afspringen en hebben we ook schildpadden gezien! Daarna zijn we onder de Milaa Milaa waterval drooggezwommen (ENG) en hebben we nog een andere waterval bekeken. Het hoogtepunt zou het vogelbekdier voor ons zijn geweest. Helaas liet Perry (Phineas en Ferb fans begrijpen dit) zich niet zien. Echt een tegenslag... Deze werd gelukkig verlicht door een heel leuk dinertje ter ere van de verjaardag van Nath's vader! Met als kers op de taart een verrassingstoetje met gezang.
De vijfde dag gingen we echt niet op onze luieren rusten. Het was tijd voor NOG een tour. Naar de Great Barrier Reef! We vertrokken rond 8.00 met een boot de zee op. Op de eerste snorkellocatie was al duidelijk hoe bijzonder dit koraal was. Echt zo mooi om te zien! We mochten zelfs een hoosbui meemaken, wat echt een aparte ervaring is als je in de zee ligt. De tweede snorkellocatie was beduidend mooier, mede doordat de zon scheen en doordat er meer vissen rondzwommen. We hebben ook Nemo weer gespot tijdens een leuke snorkeltour! Maar plots voelde Snow een steek in haar oor! Wat een pijn... Als een pijl uit een boog vluchtte ze naar de boot. En toen voelde Nath hem ook! Op haar hand! Wat was dit nou??? Het bleek een kwallenbeet te zijn. Waarvan we ons rot schrokken aangezien er kwallen zijn die je binnen twee minuten dood maken. (daarom moesten we ook apenpakjes aan als we wouden zwemmen...)
Gelukkig viel het mee en leven we nog om dit te vertellen.
De volgende dag zaten de tours erop en gingen we naar het oude vertrouwde Surfers Paradise. Om vijf dagen te CHILLEN. Een vakantie na al dit reizen. Na een ritje vanaf de Airport met bij elke afslag ruitenwissers die aangingen in plaats van de richtingaanwijzers (ja ja echte touristen die Europeanen). De hotelkamer was ONGELOOFELIJK, mega uitzicht op de 42ste etage over heel Surfers.
En toen was het tijd voor hetgeen waar we al 7 weken op hadden gewacht, gehoopt en van hadden gedroomd. Borrelen met kaas en wijn! Echt genieten! Als afsluiting als echte Ozzie $2 steaknight in de pub met Heineken biertjes (een nostalgische dag).
De dag erna bestond uit strandbed - zwembad- strandbed - zwembad etc.
Na deze verdiende bijkom dag moesten we de thrill wel weer opzoeken. Deze vonden we (op aanraden van Peter uit Adelaide) in het Wet 'n Wild waterpark. Wat een awesome dag! De glijbanen zijn zeker niet alleen voor kinderen, meerdere malen stonden we met knikkende knieën bovenaan! Er was er zelfs een waar je in een cabine stond en vervolgens de grond onder je voeten verdween en je naar beneden stortte om vervolgens een halve looping te maken (al wist je niet meer of je nou naar boven of beneden aan het gaan was). Al met al echt een top dag!
Helaas was de dag erna minder top... Nath bleek ineens niet geplaatst te zijn voor haar co-schap (aangezien er een intens miscommunicatie had plaatsgevonden tussen hier en nederland). Waar ze zich verdomme al een jaar geleden voor had op gegeven en voorbereid. Maar ze heeft deze tegenslag op de allerbeste manier aangepakt en na een dag telefoneren, mailen, schelden en regelen, gaat ze alsnog maandag beginnen! Geen kindergeneeskunde maar longen en hart. Echt een topkind hoe ze dit geregeld heeft (zegt Snow).
We zitten hier nu te chillen met een theetje, hebben net ribs gegeten en gaan zo toch nog lekker even genieten van de echte Aussie TimTams. Allebei met een beetje een rood hoofd van de zon (oeps niet insmeren en dan golven springen werkt niet!)
Morgen nog lekker een dagje golven en dan op naar Brisbane, Naths kamertje, laatste avondje en dan is het tijd voor het vliegveld.
Maar daar denken we nog even niet aan.
We hebben echt intens genoten! En gaan dat tot t einde blijven doen!
Jullie zijn nog lang niet van ons af. Maar wel voor even met deze blog.
Maar dat betekent dat jullie ons sneller in real life kunnen zien!

Dankjulliewel voor het lezen en we hopen echt dat jullie mee hebben kunnen genieten van alle bizar leuke en mooie dingen die we hebben meegemaakt.

xxxxxxxx Nath en Snow.